7.11.15

Το “Όχι”/ Νο








Σκέψεις συγκεκριμένες
Οδηγούν σε πράξεις αφηρημένες
Πολλαπλασιαμός των πάντων
Διαίρεση υπό του μηδενός
(Αδύνατον φωνάζει κάποιος, προσπερνώ)
Πρόσθεση της εμπειρίας
Αφαίρεση της αδυναμίας
Με την αυστηρή σειρά αυτή
Και φυσικά άναρθες κραυγές
Κάπου στο τέλος εκεί
Την φανταστική επίγνωση
Να υλοποιούν

Γνώση εμπρόθετη
Και αυτή αφηρημένη,
Των ανωτέρω πράξεων αποτέλεσμα
Σε ένα κόσμο που όλοι αποκαλούν όνειρο
Με εφιαλτικές προεκτάσεις
Σαν πλοκάμια που,
Όλο και πιο βαθιά χωμένα,
Στου μυαλού τα χρώματα
Σβήνουν τα κύτταρα ένα ένα
Πρόωρου θάνατου προετοιμασία,
Σειρά να παίρνουν και άλλοι

28.10.2015
Ντάκα, Μπαγκλαντές


Concrete thoughts
Lead to abstract acting
Multiplication of everything
Division by zero
(Impossible somebody will say, I ignore)
Addition of experience
Deduction of weakness
With this particular order
And of course, meaningless screams
Somewhere in the end
Fulfilling the imaginary
Self-awareness

Articulated knowledge
Abstracted as well
Result of the aforementioned operations above
In a dreamy world, as everybody claims
Extending to a nightmare
Like tentacles that,
Shoved deeper every time
In one mind’s colors
Erase the brain cells one by one
As preparing for a premature death
To leave some space for the next one. 

28.10.2015
Dhaka, Bangladesh