Πάρε με,
Κάθομαι στη γωνία βράδια ατελείωτα και σε περιμένω,
Μέσα στη μούχλα και την υγρασία
Περιμένω,
Στο χαντάκι ενός λασπωμένου δρόμου,
Στα χημικά μου όνειρα
Περιμένω,
Ένα λόγο, μία κίνηση, μια ματιά,
Περιμένω,
Στη σκόνη, στο θάνατο
Περιμένω,
Ετοιμάζομαι κάθε βράδυ, όλο και πιο βρώμικος όλο και πιο γερασμένος
Περιμένω
Δε νιώθω τίποτα, ούτε ένα ψήγμα μεταμέλιας
Μα περιμένω,
Περιμένω τις εικόνες σου, τον κεραυνό σου περιμένω
Μήπως και με κρύψεις από αυτό που τρέχω
Περιμένω,
Μήπως και τρυπήσεις την ψυχή μου,
Μήπως και κρεμάσεις τις αμαρτίες μου γελώντας
Σάμπως να γίνεις Νέμεση ή απώλεια
Περιμένω μήπως και δω
Εσένα να ξεπλένεσαι από τους μουσώνες
Περιμένω, πριν στη σανίδα σωτηρίας που διέλεξες να ανέβεις
Το χέρι σου απλώσεις
Τους φόβους μου να γαληνέψεις
Πριν ο σκορπιός πάρει τη θέση του στο στερέωμα
Και κάνει τον έρωτα αντίδοτο και όχι αυτοσκοπό
Θα περιμένω…
Όχι σαν σώμα
Όχι σαν ψυχή
Μα σαν είλωτας, την απελευθέρωση.
Tάσος Γ.
Αντις Αμπέμπα 8/8/2011
