I had it for a while
An idea of an
excellent poem
Oh, it would have
been a bliss
Something that will
sooth the hearts of men
And tame the minds
of the beasts
Yet, it flew away
Along with the
morning breeze
Carried by the wings
of creation
And now it leaping
on the trees
Or maybe
bouncing on the clouds white bosom
All that is left now
It is just a memory
Just a glimpse of a
special “something”
Which sparks like
flickering light
In the darkness of
an empty mind
I will be here,
waiting
If it wishes to
return
It will be its’ own choice
As a prodigal
daughter I shall welcome it back
Preparing the finest
paper
And the most
expensive pen
|
Για λίγο την είχα
Μία ιδέα για ένα εξαίσιο ποίημα
Ω, θα ήταν ευτυχία μεγάλη
Κάτι που θα ηρεμούσε τις καρδιές των ανθρώπων
Και θα εξημέρωνε των θεριών το μυαλό
Όμως, πέταξε μακριά
Μαζί με τον πρωινό αέρα
Τα φτερά της δημιουργίας την παρέσυραν
Και τώρα κάθεται στα δέντρα
Η’ στων σύννεφων την λευκή αγκαλιά
Ότι τώρα απέμεινε
Είναι η μνήμη
Μία ιδέα από ένα εξαιρετικό «κάτι»
Και η φλόγα του τρεμοπαίζει
Μέσα στο σκότος ενός άδειου μυαλού.
Εδώ θα βρίσκομαι, καρτερικά
Εάν θελήσει να γυρίσει
Θα είναι δική της επιλογή
Σαν άσωτη κόρη θα την καλωσορίσω πίσω
Το καλύτερο χαρτί ετοιμάζοντας
Και την πιο ακριβή μου πένα.
|
Teknaf 19.06.2016, during a boring meeting :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου