Άρνηση (Αντανάκλαση της φυλακής του φωτός)/ Denial (A reflection of the light prison)

Να μην αρκείσαι, να πετάς Να τρέχεις, να κινείσαι, να φτάνεις για λίγο Και όταν φτάνεις, να γυρνάς πίσω εκεί που ξεκίνησες Να καταστρώνεις σχέδια και σαν αρχίσεις Να σκίζεις τις σελίδες και τις ιδέες να καις Το κάθε τι να μηδενίζεις, να γειώνεις κάθε συνήθεια Να παίρνεις διαρκώς στροφές, τη γη στα δύο να ανοίγεις Το λάκκο σου να σκάβεις και μέσα σαν θα πέσεις Τάχα τον Χάρο πως περιμένεις προσποιήσου και πως τελείωσες Μα σαν τα βήματα του ακούσεις Το σκελετωμένο, άθλιο χέρι του να πιάνεις Στον τάφο σου να τον ρίχνεις λέγοντας του: «Περίμενε εδώ και θα έρθω, μη μου φύγεις καταραμένε» Να γράφεις ποίηση, θολή, ασινιάριστη, άγαρμπη και πρωτόγονη Τα ποιήματά σου να καις που γράφονται όταν σαν νοικοκυρά φέρεσαι και πράττεις Τους στίχους τον λιμοκοντόρων να χλευάζεις Που για έρωτα μόνο γράφουν Αχ, τον έρωτα που τους αγγίζει και τους συνεπαίρνει Που για χρώματα και μουσικές γράφουν Σπάσε τα πινέλα τους και κάψε τους το πιάνο Και ύστερα κατούρησε να σβήσεις τη φωτιά Χορεύοντας γυμνός σα δαιμονισμένος σάτυρος Όπως μισούν να σε βλέπουν να χάνεσαι Και ξανά ξεκίνα να τρέχεις γιατί έτσι μόνο δε θα μαραζώσεις Και μαζί σου πάντα να έχεις ένα δεύτερο στυλό, γιατί το πρώτο μπορεί να τελειώσει

Be satisfied with nothing, fly Run, move, reach at the end for a while And then go back to the start again Formulate your plans and just after you begin Tear up the pages and burn the ideas Reduce everything to zero and ground everything that you are used to Spin out eternally and spread the earth in two Dig your own grave and fall inside Pretending that the ripper you wait and that you are through But his footsteps once you hear, Grab his miserable, emaciated hand Throw him to your tomb and say: “Cursed you are, and thou shall wait here for me to come back” Your poetry shall be blurry, messy, rough and primitive Burn your poems that you compose when you behave like a housewife The lyrics of the toffs you should mock That the speak only for love, Oh, yes the love that touches them and thrills them When they write about colors and music, Break their brushes and set their pianos on fire Then piss on to put out the flames Dancing naked and possessed Disappear, like they hate you see doing it And start running once more, this is the only way you will not wither Just keep with you a second pen Because the first one might come to an end.

Τeknaf, Bangladesh 19.06.2016