27.7.16

Ωδή στην υπάρχουσα γνώση/ Οde to the existing knowledge


Τι άλλο να γράψουμε
Ότι ήταν να γραφτεί, εδώ είναι ήδη
Στις πέτρες και στις περγαμηνές
Στους πάπυρους και τα μάρμαρα
Σε κάποιο κομμάτι χαρτί
Σε μία εφημερίδα παρακατιανή
Στο ψυγείο, σε ένα σημείωμα
Στους τοίχους με σπρέι και στα δέρματα
Με βελόνες που στάζουν μελάνι



Όλα έτοιμα είναι και περιμένουν
Αδερφή μου που ήρθες  εδώ να βρεις τον εαυτό σου μα δε μέτρησες τους κηφήνες
Αδερφέ μου που ζητάς να φύγεις από εδώ για να βρεις μια ζωή πέρα από τη ζωή σου
Σταθείτε λίγο και αφουγκραστείτε τα λόγια
Δε χρειάζεται να γράψω άλλα καινούρια
Όλη η ηθική, οι συμβουλές μου προς εσάς
Στέκουν και βαλτώνουν σε κάποιο ράφι υγρό
Σε κάποια σκοτεινή γωνιά
Σε ένα βουνό που το τρώει κάθε μέρα το κύμα
Σε ένα λατομείο που το ανατινάζουν όποτε χρειάζεται να σκεπάσουν τις κραυγές
Σε ένα βράχο που το φώς τον ξεθωριάζει ανελέητα
Σε ένα κορμί που ρυτιδώνει και αργοπεθαίνει


Εκεί είναι τα πάντα και πάντα θα περιμένουν
Εμένα δε με χρειάζεστε να τα πω αλλιώς
- Τι σημασία έχει άλλωστε να βάλεις τα ρούχα σου ανάποδα, αν δε γελάει με εσένα ο κόσμος; -

What else can we write
Whatever was to be written, is here already
On the stones and on the parchments
On the papyruses and on the marbles
In some piece of paper
On a lousy newspaper
On the fridge, on a note
On the walls with spray and on the skin
With ink dripping needles

Everything  is ready and waiting
My sister, that you came here to find yourself, but you invited along the drones
My brother, that you ask to get away from here to find a life beyond your life
Stay both a bit here and hearken the words
There is no need for me to write new ones
All of my ethics, all of my counseling for you
Are stagnant and bogged in some moist shelf
In a darkened corner
On a mountain that is been eaten daily by a wave
In a quarry that is been exploded every time they need to cover the scream
On rock that is been  faded mercilessly by the light
On a body the wrinkles and slowly dies

Everything is there and everything always is waiting
You do not need me to alternate them words
- What is the point after all to wear your clothes inside-out; if the crowd does not laugh at your when you do it?-




Lebanon, Tyre, 26.07.2016



25.7.16

Nα γυρίζει/ To rotate



Πόσα «Δεν είμαι καλά»
κρυφτήκαν πίσω από χαμόγελα
Πόσα «Παράτα με», έμειναν πίσω από
«Εντάξει, ας το συζητήσουμε»
Πόσα «Είσαι ηλίθιος»
χάθηκαν πίσω από ένα «Βεβαίως κύριε»
Πόσα «Πήγαινε στο διάολο»
γλυκάθηκαν από κεφάλια κατεβασμένα
Πόσα «Με κούρασες» έμειναν να χάσκουν
«Δεν πειράζει»
Και πόσες ήττες στολίστηκαν
με νίκες για να μοιάζουν
Πόσα λάθη ανάποδα γύρισαν
για να θυμίζουνε σωστά
Πόσος πόνος έγινε αρρώστια, αντί να γίνεται οργή
Πως η αλήθεια ψέμα γίνεται
για να συνεχίσει να γυρίζει  αυτή η γη…
How many “ I am not feeling well”
were cautious hidden behind smiles
How many “Leave me alone” stayed behind “Ok, let us talk about it”
How many “Hey, are you stupid?”, were lost behind a “Of course, sir”
How many “Go to hell”, were sweetened by lowered heads?
How many “Oh, you make me tired” left gasping “It does not matter”
And how many defeats were decorated,
so as to look like victories
How many wrongs were turned upside down
in order to remind of rights
How much pain became sickness, instead of hate.
How gently the truth becomes a lie
so this earth does not stop to rotate...



Lebanon- 22.07.2016


17.7.16

Savoir Vivre





Take advantage of that very moment
That moment of failure
That point in time where nothing seems right
To open your arms to your misery
To embrace 7 times the mistake
To cut off your the road that
Leads your eyes toward your lips
To allow your desire to shrink so much
That it can fit the whole universe
Just for a while
For as long as it takes for two tenants of the Babel Tower
To exchange a glance and understand
How difference in sounds
Is yet another blessing
To the eulogy of random events
That brought the on the top of the building
Unable to talk
But eager to gaze and to mentally make love
With every little piece of difference
With each little chain of misfortunes




In that every same moment
Enjoy being younger
In that point in time
Learn how to live

Άδραξε τη στιγμή εκείνη
Της αποτυχίας τη στιγμή
Το σημείο εκείνου του χρόνου που τίποτα δε δείχνει να είναι σωστό
Για να ανοίξεις τα χέρια στη μιζέρια σου
Για να ανακόψεις την πορεία που ορίζεται
Από τα μάτια έως τα χείλη σου
Ώστε να επιτρέψεις την επιθυμία σου να μικρύνει τόσο
Που να χωράει ολόκληρο το σύμπαν
Μόνο για λίγο
Όσο λίγο χρειάζονται δύο ένοικοι του πύργου της Βαβέλ
Να ανταλλάξουν μια ματιά και να καταλάβουν ότι
Το πόσο διαφορετικά ακούγονται
Είναι ευλογία
Στον επικήδειο λόγο τυχαίων γεγονότων
Που σε έφεραν στην κορυφή του κτιρίου
Ανίκανο να μιλήσεις
Μα γενναίο αρκετά να αγναντεύεις
Και να κάνεις έρωτα με το μυαλό σου
Με κάθε μικρή διαφορά
Με κάθε μικρή ατυχία




 Σε αυτή την ίδια στιγμή
Απόλαυσε τη χαμένη νεότητα
Σε αυτό το σημείο του χρόνου
Μάθε το πώς είναι να ζεις




Dhaka, April 2016

16.7.16

Raw Material/ Ακατέργαστο Υλικό




Will gently crack your skull open
And take out your brain
Carefully lay it on a table
In front of other trophies
With grace I shall dissect
That pretty gift of yours
Extracting all your agonies and fears
Including instead flowers and colors.
Then, with the delicacy of a butterfly mummer
I shall place it into your skull once more
Stitching it and gluing it all together
So once you wake up
You will be able to see
What you still ignore...

Θα ανοίξω με στοργή το κρανίο σου
Και τον εγκέφαλό σου θα εξάγω
Στο τραπέζι με προσοχή θα αποθέσω
Σε άλλα τρόπαια μπροστά
Με χάρη περισσή θα ανατμήσω
Το όμορφο σου δώρο αυτό
Βγάζοντας όλες τις αγωνίες και τους φόβους σου
Αντικαθιστώντας τα με άνθη και χρώματα
Και στη συνέχεια, με την λεπτομέρεια ενός ταριχευτή ψυχών
Θα το επανεισάγω στο κρανίο σου
Κολλώντας και ράβοντάς το προσεκτικά
Έτσι που όταν ξυπνήσεις
Ικανή θα είσαι να δεις
Ότι αγνοείς ακόμα...




Dhaka 05 April 2016