Τραύμα

Δεν το είχα προσέξει μέχρι σήμερα
(Δε χρειαζόταν άλλωστε)
Αλλά το τραύμα μου μύριζε πικραμύγδαλο
Και ξεκίνησα να ανασαίνω, να ανασαίνω, να ανασαίνω
Μήπως και το πάρω όλο μέσα μου,
Το αίμα που είχα χάσει,
Την ευωδιά που ποτέ δεν είχα βρει.

Κι όμως ακίνητος κάτω από τον ήλιο
Ντυμένος στα λευκά μου σάβανα
Λαβωμένος ως τα σπλάχνα
Να ευωδιάζω τον τόπο
Στέλνoντας φιλιά σε όσους προσπερνούν
Από το χρόνο δίπλα και του ζητούν να σταματήσει

Χρήσιμα που είναι τα κέρματά τους σαν πέφτουν
Ίσως με την ψυχρότητά τους το αίμα σταματήσουν
Ίσως πάψει να μυρίζει πικραμύγδαλο η πληγή μου
Ίσως χορτάσω την ψυχή μου με σάρκα

Αθήνα 07-02-2010

Για κάτι χαμένες στιγμές...

Do Make Say Think- 1978