Πήρα σαπούνι, από αυτό το πράσινο
Που η γιαγιά μου λουζόταν
Σαν ήταν κοπελίτσα
Και έκανε τα αγόρια να τη χαζεύουν
Με μάγουλα κόκκινα από ντροπή
Πήρα σαπούνι, από αυτό το πράσινο
Σκάλισα μία βάρκα και την έριξα
Στης Σκόπελο το καταγάλανο λιμάνι
Τόσο, που σαν δάσος έμοιαζε
Σαν το ίδιο το νησί, μέσα στο πέλαγος το Αιγαίο
Πήρα σαπούνι, από αυτό το πράσινο
Ξανοίγοντας τη βάρκα με κουπιά από αλάτι
Μήπως και τους λεγεωνάριους μπορέσω και ξεπληρώσω
Που με τόσο κόπο αγωνίζονται
Για την δική μου ευημερια
Πήρα σαπούνι, και αλάτι, και βάρκα έκανα
Το περιφρόνησα το ξύλο
Γιατί μ'αυτό σταυρώσαν το Χριστό
Γιατί μ'αυτό δίχως κολύμπι επιπλέεις
Με τη βάρκα αυτή ξανοίχτηκα
Μα άρχισε να λιώνει, παν τα κουπιά
Πάει η καρίνα, έλιωσε και άφρισε
Σαν τη μπουγάδα κάτω από τον ήλιο
Μέσα στη σκάφη
Σκοπό δεν είχα να πνιγώ
Ούτε να φτάσω κάπου
Μόνο από τις αμαρτίες να πλυθώ
Λίγο πριν πιάσω πάτο
Και το σαπούνι, και το αλάτι, με ξεπλύνανε
καλά, με σφούγγιξαν μου άλλαξαν το αίμα
Το κύμα το τραχύ με ξέβρασε
Έξω στον Πάνορμο, στο Στάφυλο, στη Γλώσσα.
Και όταν πια από τα πάντα στέγνωσα
Σαν ρούχα καθαρά μου βρήκα
Είπα να σταματήσω τα πειράματα
Καιρός να πάρω το καράβι
26-02-2010 Σκόπελος
Λιμάνι, περιμένοντας το πλοίο, μέσα σε ένα νοικιασμένο Toyota Aygo
Θανάσης Παπακωνσταντίνου- Η Βάρκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου