Του Έρωτα, Μετά

Του Έρωτα την ώρα, Μετά
Την ανάσα να πέσει στο πάτωμα, Αφήνω
Τις σκέψεις διώχνω άρον άρον, Μακρυά
Σπρώχνω παράτερα και την αγάπη, Εσένα
Χτίζω τον τοίχο της σιωπής, Ξανά.

Του Έρωτα την ώρα, Μετά
Στου κρεβατιού μου την άκρη, το Μυαλό
Στρώνει σε πολλαπλά ό,τι ένιωσε, Επίπεδα
Που κρύβονται στο άσπρο χρώμα, της Σκιάς
Σαν μυστικά που ποτέ δεν ένιωσες, Απάτητα
Την θλίψη ενός μοναχικού μετά, Αγγίζει.

Του Έρωτα την ώρα, Μετά
Όσο μακρυά μπορώ τα άκρα μου, Απλώνω
Σα να προσπαθώ να φτάσω, τη Μοίρα
Αφήνοντας το δάκρυ στο πρόσωπό σου, να Στεγνώσει
Σταμάτα να με αγαπάς φωνάζοντάς σου πριν να είναι, Αργά.

Στη μουσική που βαθυά στο μυαλό, Μόνο
Αναίτια πλέκει αλυσίδες και δεσμά, Πολύπλοκα
Δεσμέυοντας αυτά που με κόπο έφτιαξές, Συναισθήματα
Και γω ανάμεσα στα σκέλια μη φύγουνε, Κρατάω
Του Έρωτα την ώρα, Μετά.

YΓ: Ακούγοντας DragonTears-Tambourine Freak Machine και με μία δόση από Mars Volta και Frances the Mute. Moντέλο η Μ.