Το “Όχι”/ Νο

Σκέψεις συγκεκριμένες Οδηγούν σε πράξεις αφηρημένες Πολλαπλασιαμός των πάντων Διαίρεση υπό του μηδενός (Αδύνατον φωνάζει κάποιος, προσπερνώ) Πρόσθεση της εμπειρίας Αφαίρεση της αδυναμίας Με την αυστηρή σειρά αυτή Και φυσικά άναρθες κραυγές Κάπου στο τέλος εκεί Την φανταστική επίγνωση Να υλοποιούν Γνώση εμπρόθετη Και αυτή αφηρημένη, Των ανωτέρω πράξεων αποτέλεσμα Σε ένα κόσμο που όλοι αποκαλούν όνειρο Με εφιαλτικές προεκτάσεις Σαν πλοκάμια που, Όλο και πιο βαθιά χωμένα, Στου μυαλού τα χρώματα Σβήνουν τα κύτταρα ένα ένα Πρόωρου θάνατου προετοιμασία, Σειρά να παίρνουν και άλλοι 28.10.2015 Ντάκα, Μπαγκλαντές Concrete thoughts Lead to abstract acting Multiplication of everything Division by zero (Impossible somebody will say, I ignore) Addition of experience Deduction of weakness With this particular order And of course, meaningless screams Somewhere in the end Fulfilling the imaginary Self-awareness Articulated knowledge Abstracted as well Result of the aforementioned operations above In a dreamy world, as everybody claims Extending to a nightmare Like tentacles that, Shoved deeper every time In one mind’s colors Erase the brain cells one by one As preparing for a premature death To leave some space for the next one.  28.10.2015 Dhaka, Bangladesh