Διακοπή

Γινήκανε οι αυλές μας

Αυτοκινήτων Νεκροταφεία

Κρυμμένα Επιμελώς

Πίσω από πλαστικά αναρριχόμενα

Πίσω από ψέματα καλλωπιστικά

Και συνθλίβονται τα παλιοσίδερα

Τα κάποτε χρήσιμα

Από τοίχους που ακίνητοι μοιάζουν

Κι όμως ολοένα πλησιάζουν

Διαλύοντας τις λαμαρίνες

Ρουφώντας το λιγοστό

Έτσι και αλλιώς οξυγόνο

Και πνίγονται οι παιδικές φωνές

Που κάποτε αντηχούσαν στις πίσω θέσεις

Γίνονται κραυγές, έπειτα τσιρίδες

Και μετά σιωπές

Τόσο δυνατές

Που τις ακούς όταν πηγαίνεις στη δουλειά σου

Όταν κοιτάζεις  την δουλειά σου

Τον θόρυβο των αλυσίδων σου ξεπερνώντας.

Από κάτω σήραγγες ανοίγονται

Η θλίψη γρήγορα να ταξιδεύει

Από πάνω θηρία σηκώνονται

Για να νιώθουμε μικροί

Και οι σκάλες τους στενές

Ουρές για τα ουράνια

Ατελείωτες

Οι αυλές γινήκανε

Νεκροταφεία της ελπίδας

Πόρτες κλειστές, ανάσες βαριές

Κάθε μέρα πιο κουρασμένες, πιο νωθρές

Ούτε ο καθημερινός μόχθος δεν έμεινε

Να του φορτώσουμε τα δεινά του κόσμου τούτου.

23.10.2013

Πλατεία Αττικής

Προθάλαμος Ιατρείου Δρ. Κ.

Εν μέσω διακοπής Ρεύματος.