Αυπνία

Άργησα μα κατάλαβα
ότι η ψυχή μου μαύρος σκύλος είναι
Σκύλος κουτσός και με ένα μάτι
Που στραβώνει, το άσπρο φως
σαν τη λούζει

Και αυτή βαριά κάθεται πάνω στα σκέλια μου
Στο κεφάλι μου όνειρα βάζοντας
Που το πρωί δε θα θυμάμαι μα,
Θα είναι εκεί,
Να παίζουν με τις μνήμες

Όταν την ξυπνώ, το κεφάλι μου
στο μεγάλο ρολόι θα κολλήσει
"Κοίτα στραβέ, κοίτα" μου φωνάζει
"Σαν κοιτάς ο χρόνος πιο αργά περνάει,
θα μεγαλώνεις πιο αργά,
Να πάψεις το θάνατο να τρέμεις"

"Δεν είσαι τίποτα παρά σάρκα-αίμα-κόκκαλα
Ένα καλό σακί για λίπασμα
Για τις γενιές που θα έρθουν
Και το κεφάλι σου που τώρα
Γεμάτο θησαυρούς σου μοιάζει
Αύριο στάχτη θα έχει γεμίσει"

-Μη με παραμελέις, φοβάμαι
-Κοιμήσου
-Δεν μπορώ, πες του θανάτου να έρθει.

Αθήνα

11/11/2009

Archive- Sleep