Ανάσα……
Όσο περισσότερο αέρα στα πνευμόνια
Και μέσα, βαθιά, στο κρύο
Στο γαλάζιο που γίνεται βαθύ μπλε και μαύρο στο τέλος
Η’ με το μαργαριτάρι που λάμπει ανάμεσα στα δόντια
Στην επιφάνεια θα βγω
Η’ μελανιασμένο θα με ξεράσει η άνωση και θα με δέρνει το κύμα.
28-08-2009
Για ένα φίλο που δεν του αρέσουν τα εκτενή «ποιήματα»
J.Frusciante-Unreachable
3 σχόλια:
eyxomai na vgeis..
thnx a lot...tha to xairomoun an gineis kai eponymos...an de theleis edw, steile ena email sto notyetart@yahoo.com
οσο διαβάζω αυτό το ποίημα τόσο περισσότερο με αγγίζει.Βλέποντας την ημερομηνία που γράφτηκε καταλαβαίνω την ψυχολογική σου κατάσταση τότε. Ελπίζω όμως τώρα να έχεις καταφέρει να ανέβεις στην επιφάνεια με το μαργαριτάρι ή έστω με ένα "κουτάβι" τσακωμένο από το σβέρκο...πάντως νομίζω ότι είναι ένα από τα καλύτερα σου ποιήματα, μεστό νοημάτων και με ανάγλυφη περιγραφή.
Δημοσίευση σχολίου