Ποια της παρέας τα παράγωγα;
Πόσες ιδέες χωράνε σε ένα ποτήρι;
Σε ένα απύθμενο καθίσαμε χωνευτήρι
Πίνοντας της Ζωής μας τα παράπονα.
Κάθισε και η δροσιά από δίπλα
Ανοίγοντας της αθωότητας της τα τετράδια
Μόνη, μαυροντυμένη και ψυχρή
Σαν του ατελέσφορου έρωτα την αδιαφορία
Χωρίς καρδιά απλώνοντας τις γνώσεις της στο ίδιο Ξύλο
Που κάποτε οι Ιουδαίοι το Χριστό είχαν κρεμάσει
Κόπο κάναμε πολύ, τα φρούτα και το αίμα να μαζέψουμε
Από το λάρυγγα που σφόδρα κατρακυλούσαν
Σαν έπαιρνε και βράδιαζε και φεύγαν και οι βιτρίνες
Μόνους μας αφήσανε να περάσουμε με δυσκολία
Τους τοίχους που οι γριές τόσο περίτεχνα είχαν πλέξει
Παράγωγα του νήματος στο διάβα μας απλώνοντας
Των προηγούμενων γενιών τις κατάρες και τις ευλογίες
Στο προσκεφάλι μας απόψε έχουνε κεντήσει.
Αφιερωμένο στο Δημήτρη Μ. Μουσική από το Μικρό Καφέ στο Περιστέρι.
2 σχόλια:
Poly poly omorfo to dhmiourghma soy! Mou prokalesai mia euxaristh melagxolia kai nostalgia. Me taksidepsai sthn agkalia filwn pou exw kairo na dw, ma otan tous sunanthsw apla xanomai...se stigmes apolytou kapsimatos me koubentes poy gurizoun panta sta idia, ma kai otan allaksoun einai toso gnwrimes...!Yperoxo!
Σε ευχαριστούμε και οι 2. Ήθελα καιρό να γράψω κάτι για αυτή τη φωτό, αλλά δεν μου δώθηκε η ευκαιρία. Και ο Χρήστος απορούσε γιατί. Η απάντηση ήταν μερικά ml alcohool στο σύστημά μου παραπάνω.
Δημοσίευση σχολίου