13.1.09

Παραλήρημα


Ξεκίνα το κήρυγμά σου, Παλιάτσε
Βάλε με προσοχή τα ψιμύθια σου
Άλλαξε πρόσωπο, φόρα τη μάσκα
Γύρνα τα μάτια σου ανάποδα
Εκστασιάσου μα...Ξεκίνα!

Μάζεψε γύρω σου κάθε λογής αστούς και αρχοντοχωριάτες
Χοντροαναίσθητους με κοιλιές που γυαλίζουν
Λεπτοκόκκαλους, με πλευρά που προεξέχουν
Ηλιθιοανέραστους με μύτες ως τον ουρανό
Ηθικολάγνους με γλώσσα διπλή και μαύρη
Όλους, μέχρι την πλατεία να γεμίσεις.

Βάλε στα λόγια σου πειθώ, στολίδια και κορδέλες
Μουσικές στις λέξεις κέντησε και ομοικαταληξία στις προτάσεις
Τι κι αν κανείς τα λόγια από τα τραγούδια σου δεν ξέρει
Κάνε τους να χορέψουν και το στόμα να ανοιγοκλείνουν
σα χάνοι, σαν ψάρια σε πυροφάνι.

Σα σωστά θα τους μεθύσεις
Και το κεφάλι τους αρχίσει να γυρίζει
Τα χέρια προσταξέ τους να πλέξουνε
Και χορό γύρω σου να πιάσουν
Σα να θέλουν εσένα να προστατέψουν
από το κακό το ίδιο.

Τότε είναι η ώρα που περίμενες
Άναψε τη μεγάλη την πυρά που ετοίμασες
Ρίξε τους πετρέλαιο και μπαρούτι και χολή
Και όπως θα καίγονται, πάτα επάνω στα κορμιά τους
Σπάσε όλα τους τα κόκκαλα μαλακοί και ευάλωτοι να γίνουν
Έργο έυκολο να έχει η φωτιά όταν θα λιώνει τις ψυχές τους
Στο καμίνι που κόλαση και ουρανό θα ενώνει.

Ας είναι αυτό του τέλους η αρχή και η αρχή του τέλους.
Ας είναι η θέρμη αυτή που τα φτιασίδια σου ακόμα θα λιώσει
Την ασκήμια σου στον κόσμο να χαρίσει

Και πρίν χαράξει για πάντα βράδυ
Στη φωτιά πέσε και συ χαμογελώντας
Στο τίποτα να φτάσεις,
σταμάτα τις άναρθρες κραυγές σου, Σαλτιμπάγκε.

7.1.09

Ο Μάντης


Όχι πιά σκοτάδι, μόνο φώς
Τέρμα τα στενά δωμάτια και τα καταγώγια
Μόνο αλάνες και λεωφόροι στο άπειρο
Ούτε περίεργα φυτά και καπνοί που σε δακρύζουν
Αλλά κρυστάλλινα νερά και καθαρός αέρας
Μη λερώνεις τα χέρια σου με θυσίες αιματηρές
Μη βουτάς στα εντόσθια και στων ζώων το αίμα
Παρά μάζεψε το κάτασπρο χιόνι από τις βουνοκορφές
Τα σημάδια των ουρανών για να διαβάσεις
Καθώς το μέλλον φίλε μου (το βλέπω τελευταία)
Από την καθαρή πλευρά να έρχεται
Από την αμόλυντη χρωματική ανάμιξη
Και από τα ψηλά στα χαμηλά, όχι ανάποδα.
Να μου προσέχεις μόνο, καθώς το χιόνι
Λιώνει γρήγορα-μη χάσεις το χρησμό.
Και μη φοβηθείς αν ο χρησμός είναι μαυρος
Τι κι άν απ'τα λευκά αν έρχεται
-Τι κι αν αυτά ήταν τα λόγια ενός τρελού
που τα μάτια του είδαν την αλήθεια αύριο-

YΓ: Ακούγοντας Chroma Key, Dead Air Radios.

Του Έρωτα, Μετά


Του Έρωτα την ώρα, Μετά
Την ανάσα να πέσει στο πάτωμα, Αφήνω
Τις σκέψεις διώχνω άρον άρον, Μακρυά
Σπρώχνω παράτερα και την αγάπη, Εσένα
Χτίζω τον τοίχο της σιωπής, Ξανά.

Του Έρωτα την ώρα, Μετά
Στου κρεβατιού μου την άκρη, το Μυαλό
Στρώνει σε πολλαπλά ό,τι ένιωσε, Επίπεδα
Που κρύβονται στο άσπρο χρώμα, της Σκιάς
Σαν μυστικά που ποτέ δεν ένιωσες, Απάτητα
Την θλίψη ενός μοναχικού μετά, Αγγίζει.

Του Έρωτα την ώρα, Μετά
Όσο μακρυά μπορώ τα άκρα μου, Απλώνω
Σα να προσπαθώ να φτάσω, τη Μοίρα
Αφήνοντας το δάκρυ στο πρόσωπό σου, να Στεγνώσει
Σταμάτα να με αγαπάς φωνάζοντάς σου πριν να είναι, Αργά.

Στη μουσική που βαθυά στο μυαλό, Μόνο
Αναίτια πλέκει αλυσίδες και δεσμά, Πολύπλοκα
Δεσμέυοντας αυτά που με κόπο έφτιαξές, Συναισθήματα
Και γω ανάμεσα στα σκέλια μη φύγουνε, Κρατάω
Του Έρωτα την ώρα, Μετά.

YΓ: Ακούγοντας DragonTears-Tambourine Freak Machine και με μία δόση από Mars Volta και Frances the Mute. Moντέλο η Μ.

Eφαρμοσμένος Έρωτας


Σε είδα εχτές, όπως ανηφόριζα
από της άχαρης πιά ζωής μου τη βόλτα
Σήκωσα απλά το κεφάλι και σε είδα
Ολόφωτη και πανώρια,
σαν τη μεταμορφωση του Χριστού σε ώρα απαγορευμένη
Να στέκεις εκεί σαν από την αρχή της δημιουργίας
και να παρατηρείς την εξέλιξη των πάντων

Με είδα εχτές όπως έτρεχα να προλάβω
μιά ζωή που ποτέ δεν ήταν δικιά μου.
Έσκυψα το βλέμμα μου και με είδα.
Το μισό μου είδωλο αντικατοπτριζόταν
σε μία πόρτα που ανοιγόκλεινε
και άφηνε να περάσει κόσμος πολύς μα,
καθόλου αέρας

Πως μπόρεσες να με ερωτευτείς
Γιατί άνοιξες τις αγκαλιές σου;
Με δέχτηκες σαν την πιό αγνή ερωμένη
και άφησες τα μάτια σου να με υπνωτίσουν
Ενώ καθόσουν ήρεμα ακτινοβολώντας
το φώς που μόνο οι αψεγάδιαστοι
και οι καθαρόψυχοι μπορούν να έχουν...

Μια στιγμή μπορώ να κλείσω τα μάτια και να είσαι εκεί...

ΥΓ: Σε κάποιο σύντομο αστικό ταξίδι. Μοντέλο η Μ.