Σήμερα τα ξημερώματα
Πριν να απαντήσω της αυλής τους κόλακες
Πήγα ψηλά και συνάντησα
Δύο παλιούς Βουρκόλακες
Ο ένας πάντα θηλυκός και σερνικός ο άλλος
-Πάντα Ζευγάρια γίνονται,
φοβούνται αυτό το πάντα-
Για αυτούς ο χρόνος γίνεται
Ανυπόφορα μεγάλος
Ο σερνικός τα λόγια του μασούσε
Του έλειπε η μασέλα
Ο θηλυκός ξερακιανός
Χρόνια μέσα στα φέρετρα
Εδώ και καιρό, δεν το είχε ζέψει σέλα
Φρικιαστικά σερνόντουσαν
Μέσα στο ρημαγμένο σπίτι
Μπαγιάτικο καφέ μου έδωσαν
«Συμπάθα μας», μου είπαν,
«Όλο και κάτι λείπει»
Χρόνια είχαν άνθρωπο να δουν
Με κοίταζαν σαν να ‘μουν κάποιο τρόπαιο
Τα χείλη τους έγλυφαν αριά
Κοιτάζοντας την καρωτίδα μου
Το βλέμμα τους γινόταν αποτρόπαιο
Δύσκολα όμως θα με πλησίαζαν
-Και το είχα καταλάβει-
Κυνόδοντες δεν τους έμειναν
Μόνο οι χρυσές οι λύρες
Που από ένα καλόγερο έκλεψαν
Λίγο πριν μεταλάβει
Σαν την πραμάτεια τους μου έδειξαν
Είπα καλά το ποίημα
Από το νεκρόσπιτο έκανα γοργά
Μα ευγενικά να φύγω
Σίγουρα δε θα το ήθελα, να γίνω εγώ το θύμα
Από το χέρι με έπιασαν
Το δρόμο να μου δείξουν
Και πριν την πόρτα να κλείσω
Άκουσα αυτά τα λόγια:
«Εμείς οι τρισκατάρατοι της νύχτας,
Λίγο νεκροί, λίγο ζωντανοί,
Μα τίποτα από τα δύο
Ένα σκοπό τον έχουμε
Να μας φθονούν τα πτώματα
Και οι ανάσες την αξία τους να βρίσκουν».
Αθήνα, Άνοιξη του 2010.
Rammstein-Roter Sand (Orchestral Version)
Και κάτι έξτρα, ως δοκιμή:
Bourkolakes_Ap
