Οι τόποι οι μικροί, οι χαμηλοί
Κρατούν ανάσες και βουτούν
Σε ένα αφρισμένο από τη δίψα νερό
Που απλώνεται γύρω τους, βαθύ.
Οι τοίχοι οι μικροί, οι χαμηλοί
Στέκουν από πάντοτε σαν να ήταν εκεί
Όχι αυλές και περιβόλους να χωρίσουν
Μα τις νοητές γραμμές για να ορίσουν
Που των ανθρώπων ένωναν τις καρδιές, έναν καιρό.
Οι βράχοι οι μικροί, οι χαμηλοί
Ψάχνουν κατά το άπειρο σχήμα και μορφή
Ζηλεύουν τα αδέρφια τους που στεγάζουν τη ζωή
Όπως αυτοί με τόσο κόπο κάνανε, μιαν άλλη εποχή.
Οι άνθρωποι οι μικροί, οι χαμηλοί
Στην άκρη του γκρεμού βαδίζουν σιωπηλοί
Ξυπόλητοι, δίχως βλέμματος υπόνοια
Δίχως κραυγή καμία, τον Θεό να ανταμώσουν κινούν αργά
Να του ψιθυρίσουν του Αιγαίου τα μυστικά.
Οι ήχοι οι μικροί, οι σιωπηροί
Από τον Αίολο απλωθήκαν σήμερα το πρωί
Εγύρισαν και Εγύρισαν ξανά σαν προσευχή
Κάτι σπασμένα λόγια μου εψιθύρισαν στο αυτί
Και πέθαναν σε τούτη τη γραμμή
Στης γης το τελευταίο αντάμωμα με το υγρό στοιχειό
Που ο ήλιος τα επάντρεψε
Στον τόπο αυτό το μικρό, το χαμηλό.
22-05-2009 Σε ένα γκρεμό στη Σύρο....Φωτό του Χ. από Σαμοθράκη, ταιριάζει γάντι.
Queen & Paul Rodgers - Small
